Բարդությունները կեսարյան հատումից հետո

Ներկայում կեսարյան հատման տեխնիկաների, անեսթեզիայի և հետվիրահատական շրջանի վարման նորարարությունների, ինչպես նաև կարելու ժամանակակից նյութերի շնորհիվ կեսարյան հատումն ավելի թեթև են տանում, քան 20-30 տարի առաջ։ Այնուամենայնիվ, այն խոռոչային վիրահատություն է և բարդությունների առաջացման վտանգն այսօր էլ կա։

Հիմնական և ամենից հաճախ հանդիպող բարդությունը մեծ արնահոսությունն է։ Չէ որ վիրահատության ընթացքում անոթների կտրվածքի պատճառով ավելի շատ արյուն է կորչում, քան ֆիզիոլոգիական ծննդաբերության ընթացքում։ Թուլացած օրգանիզմն ընդունակ չէ ինքնուրույն լրացնել արյան այդ մեծ քանակությունը։ Այդ պատճառով վիրահատության ընթացքում և դրա ավարտից հետո ներերակային եղանակով արյունափոխարինող լուծույք է ներարկվում, հազվադեպ նաև արյան փոխներարկման կարիք է լինում։

Կեսարյան հատման դեպքում խախտվում է նաև որովայնի պատի ամբողջականությունը։ Արդյունքում կարող են կպումներ ի հայտ գալ և քրոնիկ ցավերի առաջացման պատճառ դառնալ։ Կպումների արտահայտվածությունն անհատական է, ոմանք գանգատներ չեն նշում, մյուսներն էլ գալարակծկանքի մի շարք խնդիրներ են ունենում՝ փորի ցավ, մետեորիզմ, փորկապություն։

Կեսարյան հատման բարդություններից է նաև էնդոմետրիտը՝ արգանդի խոռոչի բորբոքումը։ Պատճառն այն է․ որ վիրահատության ընթացքում արգանդն անմիջականորեն շփվում է ոչ ստերիլ օդի հետ, և տարատեսակ միկրոօրգանիզմներ են ներթափանցում նրա մեջ։ Հաճախ էնդոմետրիտն սկսվում է վիրահատությանը հաջորդող առաջին-երկրորդ օրը, բայց կարող է և չարտահայտվել չորսից հինգ օր։

Վերքի եզրերի անջատում և թարախակալում է դիտվում այն դեպքերում, երբ վարակ է ներթափանցում վերքի մեջ։ Ուղեկցվում է ջերմության բարձրացմամբ, ցավով, կտրվածքի հատվածի բորբոքմամբ և այտուցվածությամբ։ Հազվադեպ հանդիպող երևույթ է։

Կեսարյան հատումից հետո օքսիտոցինի անբավարար արտադրման և կարերի առկայության պատճառով արգանդը դանդաղ է կրճատվում։ Անհրաժեշտության դեպքում կրճատմանը նպաստող դեղամիջոցներ են նշանակվում։

Որովայնի մկանների վերականգնումն ավելի երկար է ժամանակ է պահանջում կեսարյան հատումից հետո։ Վերականգնումն ուշանում է նաև այն պատճառով, որ չի թույլատրվում ֆիզիկական վարժություններ անել մոտ երկու ամիս։ Մկանների տոնուսը պահպանելու և ներորովայնային ճնշումը կարգավորելու համար խորհուրդ է տրվում հատուկ հետծննդաբերական աղեկապ (բանդաժ) կրել։