Գլխուղեղի անևրիզմ (անոթալայնանք)

Գլխուղեղի անևրիզմ (անոթալայնանք)

Անևրիզմը արյունատար անոթի տեղային լայնացումն է՝ պատի ձգման և այտուցման հետևանքով։ Անևրիզմը կարող է ազդել ուղեղի արյան մատակարարման համար պատասխանատու ցանկացած անոթի վրա, բայց առավել վտանգավոր է համարվում զարկերակների ախտահարումը։ Ինչ վերաբերում է երակային և մազանոթային անևրիզմին, ապա դրանք ավելի քիչ են տարածված և հազվադեպ են վտանգավոր բարդություններ առաջացնում: Հատկապես վտանգավոր է ուղեղի արյան մատակարարման համար պատասխանատու զարկերակների անևրիզմը, որը կոչվում է նաև ուղեղային: Ուղեղային անևրիզմը հաճախ համեմատվում է դանդաղ շարժվող ռումբի հետ, քանի որ դժվար է կանխատեսել, թե այն երբ կպայթի և կհանգեցնի ներգանգային արյունահոսության և հեմոռագիկ ինսուլտի: Ոչ ոք ապահովագրված չէ անևրիզմից։ Նման պաթոլոգիաներ գրանցվում են տարբեր տարիքի և սոցիալական խմբերի մարդկանց մեջ: Պատճառները Անևրիզմի ձևավորման հիմնարար պատճառներից մեկը շարակցական հյուսվածքի բնածին անոմալիաներն են և կոլագենի սինթեզի խանգարումը:

Զարկերակային պատի անլիարժեքությունը նպաստում է անոթի լայնացմանը և անևրիզմի առաջացմանը։ Լրացուցիչ ռիսկի գործոններ

• հիպերտոնիկ հիվանդություն,

• ալկոհոլի չարաշահում

, • ծխախոտի օգտագործում,

• աթերոսկլերոզ,

• մարմնի կանոնավոր թունավորում,

• սթրես,

• ֆիզիկական ծանրաբեռնվածություն,

• գանգուղեղային վնասվածքներ,

• հակաբեղմնավորիչների ընդունում։ Ուղեղային անևրիզմի ախտանիշները Ուղեղային անևրիզմի կլինիկական ընթացքը 3 ձևով է արտահայտվում. ասիմպտոմատիկ (առավել հաճախակի), ապոպլեքսիկ (երբ ներգանգային արյունազեղման կլինիկա է զարգանում) և փսևդո-ուռուցքային (մեծ չափերի պատճառով սեղմում են հարակից կողմերից՝ առաջացնելով ուռուցք):

Ուղեղային անևրիզմի ախտանիշներ․

• սրտխառնոց

• հոգնածություն

• լույսի հանդեպ գերզգայունություն

• գլխացավ

• գլխապտույտ

• տեսողական և լսողական խախտումներ

• դեմքի մի մասի թմրություն

• ցավ աչքերի շուրջ

• շարժումների կոնցենտրացիայի վատթարացում

• շարժողական համակարգի խախտումներ

• հիշողության և ճանաչողական կարողությունների վատթարացում

• դժվարացած խոսք

Ներգանգային անևրիզի կասկածի դեպքում ախտորոշման համար նախ հիվանդին զննում է նյարդաբանը: Բժիշկը հետաքրքրվում է նաև, թե ինչ հիվանդություններ ունի բուժառուն իր անամնեզում, ինչ դեղորայք է ընդունել, և արդյոք ինքնազգացողությունը վատացել է սթրեսից կամ ֆիզիկական ծանրաբեռնվածութունից հետո։ Չափվում է հիվանդի արյան ճնշումը և կատարվում է ԷՍԳ:

Անևրիզմի ախտորոշման համար կիրառվում են հետևյալ մեթոդները.

1. Բազմապարույր համակարգչային տոմոգրաֆի անգիոգրաֆիա (ԲՊՀՏ), որը որոշում է անոթների վիճակը և գնահատում արյան շրջանառության դինամիկան։

2. Մագնիտո-ռեզոնանսային անգիոգրաֆիա, որի միջոցով բացահայտվում է 3 մմ-ից ավելի տրամագիծ ունեցող անևրիզմը։

3. Սուբտրակցիոն անգիոգրաֆիա մեթոդը կիրառվում է, եթե մագնիտո-ռեզոնանսային անգիոգրաֆիան և ԲՊՀՏ անգիոգրաֆիան չեն բացահայտել արյունահոսության աղբյուրը։

Բուժում Բուժումը մեծապես կախված է անևրիզմի ծավալից: Եթե դա փոքր է, ապա վիրահատության անհրաժեշտություն չկա, սակայն հիվանդը պետք է պարբերաբար ստուգվի նյարդաբանի մոտ: Ինչ վերաբերում է անևրիզմի վիրաբուժական բուժմանը, ապա ժամանակակից կլինիկական պրակտիկայում օգտագործվում են ներանոթային և տրանսկրանիալ մեթոդները:
 
 Աղբյուրը
 
 
 Բաժանորդագրվեք նաև մեր․ Տելեգրամյան ալիքին , Ֆեսբուքյան էջին, Ինստագրամյան էջին , Յութուբյան ալիքին