Փորլուծությունը մեծահասակների մոտ 

Աղիքային խանգարումը առավել հաճախ կապված է աղիքային ինֆեկցիաների հետ, որոնք առաջատար դիրք են զբաղեցնում բոլոր վարակիչ հիվանդությունների շրջանում՝ առաջացնելով սուր լուծ ինչպես երեխաների, այնպես էլ մեծահասակների մոտ, հիմնականում ամռանը: 

Ի՞նչը կարող է աղիքային խանգարում առաջացնել 

Մեծահասակների մոտ լուծը կարող է ունենալ նաև ոչ վարակիչ բնույթ՝ հաճախ լինելով հիվանդության միակ ախտանիշը: Այնուամենայնիվ, դրա տարբերակիչ առանձնահատկությունը ձգձգված բնույթ է կրում և պակաս սուր սկիզբ: 

Մեծահասակների մոտ ստամոքսի խանգարման և լուծի հիմնական պատճառները հետևյալն են. 

Մենք խոսում ենք ինչպես անորակ, այնպես էլ աղտոտված արտադրանքի մասին: Այն հատկապես կարևոր է ամռանը՝ մրգերի և բանջարեղենի սեզոնի ժամանակ, ինչպես նաև վտանգավոր են հասարակական լողափերն ու լողավազանները, որոնք մեծ թվով պաթոգեն միկրոօրգանիզմների աղբյուր են: Որպես կանոն, լողալու համար ոչ պիտանի տեղերը վարակվում են տարբեր մանրէներով և մակաբույծներով, որոնք տաք եղանակին շատ արագ բազմանում են և, եթե պատահաբար կուլ տված ջրով մտնեն աղեստամոքսային տրակտի մեջ, կարող են լուծ առաջացնել: 

Ձմերուկից նույնպես  պետք է զգուշանալ: Այս բանջարեղենն աճում է հողի մակերեսին, և, համապատասխանաբար, նրա կեղևի վրա ապրում են  բազմազան պաթոգեն մանրէներ։ Դրանք կարող են  առաջացնել ծանր լուծ, որի բուժումը մի փոքր դժվար կլինի: Այդ պատճառով ձմերուկը կարող եք  կտրել միայն մանրակրկիտ լվանալուց հետո։  

 Ամենատարածված հիվանդությունն է այլ երկրներ ճանապարհորդողների շրջանում: Դա կարող է առաջանալ տարբեր պաթոգենների կողմից, բայց այն միշտ բնութագրվում է հաճախակի թուլացած աթոռակներով՝ օրական 4-5 անգամ, ուղեկցվում է որովայնի ցավերով և գազերով, հնարավոր է՝ փսխումով: 

 Այն առավել բնորոշ է փոքր երեխաներին, ովքեր դեռ չեն զարգացրել անձնական հիգիենան պահպանելու հմտությունները, իսկ մարմնի պաշտպանիչ կարողությունները սահմանափակ են: Բայց մեծահասակները նույնպես հաճախ օգտվում են փողոցային սննդից՝ առանց  ձեռքերը լվանալու: Նման սննդի արդյունքը կարող է լինել ստամոքսի ցավը և լուծը: 

 

Փորլուծությունը կորոնավիրուսի ժամանակ 

Երկրում և աշխարհում համաճարակաբանական իրավիճակն այնպիսին է, որ շատ մարդիկ խուճապի մեջ են և պատրաստ են նոր վարակի գործողությանը վերագրել ցանկացած ախտանիշ, որի վրա նախկինում նրանք կարող էին ուշադրություն չդարձնել: Եվ եթե տենդի ու հազի դեպքում ամեն ինչ պարզ է, ապա ի՞նչ կասեք ստամոքս-աղիքային խանգարման մասին: Կորոնավիրուսային վարակի կլինիկական առանձնահատկությունները նկարագրող բաժնում ասվում է, որ դրա ամենատարածված ախտանիշը ջերմությունն է: Այս ախտանիշը առկա է հիվանդների 90 %-ի մոտ: 80 %-ը ունի չոր հազ, 55 %-ը՝ շնչարգելություն, 44 %-ը՝ թուլություն և հոգնածություն: Մարդկանց մոտ կորոնավիրուսի հետ կապված լուծը տեղի է ունենում միայն 3% դեպքերում: Ի՞նչ կարող են մեզ ասել այս թվերը: Այն, որ փորլուծությունը դժվար թե կորոնավիրուսի նշան լինի: Ամենայն հավանականությամբ, աղեստամոքսային տրակտի խանգարումը առաջացել է բնական պատճառով՝ կեղտոտ ձեռքեր, անորակ սնունդ և այլն: Շնչառական ախտանիշների բացակայությունը վկայում է բակտերիալ վարակի մասին. լուծը և փսխումը կորոնավիրուսի դեպքում հազվադեպ են առանձին ի հայտ գալիս: Մեծահասակների մոտ երկարատև լուծի հնարավոր հետևանքները 

Պետք է նշել, որ փորլուծությունը կարող է լինել միակ ախտանիշը կամ ուղեկցվել ջերմությամբ, սրտխառնոցով, փսխումով, որովայնի ցավով և ընդհանուր վիճակի վատթարացմամբ:

Սովորաբար, աղիքից օրական արտանետվում է  9 լիտր հեղուկ, և դրանից միայն 2-3 լիտրն է գալիս խմիչքների և սննդի հետ, մյուս դեպքում դա մարսողական հյութեր և մաղձ է: Այս ամբողջ հեղուկը, սննդանյութերի հետ միասին ներծծվում է  հիմնականում փոքր աղիքի մեջ՝ օգնելով սնունդը մարսելուն, և փոքր քանակությամբ՝ մեծ աղիքի մեջ: Կղանքի հետ մեկտեղ օրական միայն 100-150 մլ է արտազատվում: Կախված փորլուծության ծանրությունից՝ աղիք մտնող հեղուկը կորչում է ավել կամ պակաս չափով` բորբոքված լորձաթաղանթի և կլանելու ունակության պատճառով: Եթե աղիքային խանգարումը ժամանակին չվերացվի, կլանման խանգարման պատճառով ջրազրկումը կբարձրանա նույնիսկ շատ խմելու դեպքում: Առանց օրգանիզմի բավարար քանակությամբ հեղուկի, բոլոր օրգաններն ու համակարգերը սկսում են տուժել, առաջանում է թուլություն, հոգնածություն, ապատիա, արյան ճնշումը նվազում է, իսկ սրտի բաբախյունը արագանում: 

Հեղուկի հետ մեկտեղ արտազատվում են կենսական  տարրեր, որոնք մասնակցում են մարմնի նյութափոխանակության բոլոր գործընթացներին: Դրանց պակասը խորացնում է բոլոր այն խանգարումները, որոնք զարգացել են ջրազրկման ֆոնի վրա: 

Դա առավել բնորոշ է փոքր երեխաներին, երբ սննդանյութերը չեն ներծծվում և դուրս չեն բերվում մարմնից՝ ստեղծելով էներգիայի պակաս և նվազեցնելով մարմնի պաշտպանիչ գործառույթները, ինչի պատճառով աղիքային խանգարման դրսևորումները կարող են միայն աճել: 

Երկարաժամկետ ժամանակահատվածում աղիքի բնականոն գործունեության խախտում 

Աղիքները օգտակար միկրոօրգանիզմների՝ լակտո- և բիֆիդոբակտերիաների մեծ պոպուլյացիա են: Նրանք ապահովում են տեղական պաշտպանություն և մասնակցում են ընդհանուր անձեռնմխելիության ձևավորմանը, հաջողությամբ հաղթահարում են փոքր թվով պաթոգենների (մանրէներ), բայց դրանց ուժն անբավարար է` պաթոգեն միկրոօրգանիզմների զգալի զանգվածի միաժամանակյա ներթափանցմամբ: Միևնույն ժամանակ, իր սեփական օգտակար միկրոֆլորան կրճատվում է,և վարակիչ մանրէները շարունակում են ակտիվորեն բազմապատկվել և ազատել տոքսինները, որոնք դառնում են լուծի հիմնական պատճառը: Բայց նույնիսկ դրա վերացումից հետո առողջ միկրոֆլորան երկար ժամանակ վերականգնվում է,և այս ամբողջ ժամանակահատվածը կապված է անկայուն աթոռակների և որովայնի անհանգստության հետ:  

Ինչպես բուժել լուծը տնային պայմաններում. արագ մեթոդներ

Առաջինները հանգստացնում են աղիքները՝ նվազեցնելով ցավի ուժգնությունը: Վերջիններս նվազեցնում են աղիքի կծկողական ակտիվությունը և դրա միջոցով՝ կղանքի շարժման արագությունը: Սա նվազեցնում է լուծի և ցավի սրությունը: Դեղերի այս խմբերը նույնպես բուժում չեն համարվում, և հենց որ դրանց ազդեցությունը դադարում է, բոլոր ախտանիշները կրկին վերադառնում են: Ավելին, պերիստալիսը զսպող դեղերը խորհուրդ չեն տրվում վարակիչ լուծի համար, հատկապես մարմնի ջերմաստիճանի բարձրացման դեպքում, քանի որ դրանք դանդաղեցնում են օրգանիզմից պաթոգենների դուրսբերումը: