Հեշտոցից արտահոսող լորձային արտադրությունը, եթե նորմալ բնույթի է, բնական երևույթ է։ Վերարտադրողական տարիքի բոլոր կանայք էլ ունենում են։

Եթե արտադրությունը թափանցիկ է և չի ուղեկցվում տհաճ զգացողություններով, ապա մտահոգվելու կարիք չկա։ Բնականում քանակը քիչ է, այնքան, որ կինը կարող է և չնկատել։

Հաճախ, սակայն, արտադրությունը վկայում է օրգանիզմում ընթացքող խանգարման մասին և բժշկի միջամտություն է պահանջում։

Այդպիսի նշաններից են՝

• ցավ փոքր կոնքի օրգաններում՝ հատկապես միզելիս և սեռական ակտի ընթացքում,
• տհաճ հոտ (ձկան հոտին նմանվող),
• լորձի գույնի փոփոխություն և այլն։

Վերոնշյալ փոփոխությունները նկատելուն պես պետք է դիմել գինեկոլոգի։

Առաջացման պատճառները

Նորածին աղջիկների դեպքում հնարավոր է փոքր ծավալով արտադրություն լինի, երբեմն՝ արյան հետքերով։ Պատճառն այն է, որ երեխայի օրգանիզմում ծննդաբերությունից անմիջապես հետո մորից ստացած էստրոգենի մակարդակը բարձր է լինում։ Արտադրությունը դադարում է միջինում մոտավորապես երկու շաբաթ անց։

Նախադպրոցական և ավագ դպրոցական տարիքի աղջիկների դեպքում արտադրությունը գրեթե անտեսանելի է։ Ավելի առատ արտադրություն դիտվում է սեռահասունացման տարիքի աղջիկների դեպքում և կարող է շատանալ առաջին դաշտանից ամիսներ առաջ։

Հետագայում արտադրությունն սկսում է դիտվել միջդաշտանային շրջանում, իսկ գույնը կարող է տատանվել թափանցիկից մինչև կաթնասպիտակավուն։

Վերարտադրողական տարիքում դաշտանային ցիկլի ընթացքում էստրոգենի և պրոգեստերոնի մակարդակի փոփոխության արդյունքում արտադրության ծավալը և գույնը կարող են փոփոխվել։ Դաշտանի ավարտի առաջին օրերին, երբ էստրոգենի մակարդակը ցածր է լինում, լորձային արտադրությունը սովորաբար խիտ և մածուցիկ է լինում։

Մենոպաուզայից հետո արտադրությունը պակասում է, քանի որ էստրոգենի մակարդակն էլ է նվազում օրգանիզմում։

Լորձային արտադրության բնույթի փոփոխության այլ պատճառներ, որոնք կապված չեն վարակների հետ՝

• օտարածին մարմնի առկայություն հեշտոցում, օրինակ՝ տամպոնի մնացուկներ,
• վուլվայի դերմատիտ,
• վերարտադրողական օրգանների չարորակ ուռուցք,
• արգանդի պարանոցի պոլիպ և այլն։

Ատիպիկ, առատ լորձային արտադրություն կարող է դիտվել նաև այնպիսի հիվանդությունների առկայության դեպքում, ինչպիսիք են՝

• բակտերիալ վագինոզը,
• կանդիդոզը,
• քլամիդիոզը,
• գոնորեան,
• տրիխոմոնիազը և այլն։

Աղբյուրը